Kaybedenler Kulübü’nden Hayatı Sorgulatan 10 Düşündürücü Aforizma

Kimileri onları çok sevdi, kimileri iddia ettikleri kişiler olmadıklarını düşündü. Ancak kim ne düşünürse düşünsün, Kaan Çaydamlı ve Mete Avunduk 90’lı yıllarda, radyo yayıncılığına farklı tarzları ile damga vurdular. Onları daha geniş kitlelere tanıtan şey ise 2011 yapımı Kaybedenler Kulübü filmi oldu. Nejat İşler ve Yiğit Özşener’in başrolü paylaştığı film Türk seyircisi üzerinde tıpkı radyo programları gibi “karışık” bir etki bıraktı. Bir kesim izleyici bunalmış modern çağ insanlarından yansımalar görürken bir kesim ise filmi şımarık zengin çocuklarının yapay dertlerinden başka bir şey anlatmadığını öne sürdü. Hangi düşünce doğru olursa olsun, şu bir gerçek ki, Kaybedenler Kulübü farklı tarzı ile Türk sinemasında kendine özel bir yer edindi. İşte Kaybedenler Kulübü repliklerinden bazı seçmeceler;

1. Cevabı olmayan herhangi bir şeyin sorusu da olmaz zaten. Sorular sadece cevabı duymak isteğiyle var olurlar.

2. İnsanın yeryüzünde en uzak olduğu nokta sırtıdır aslında.

3. Kadınların özelliği ne biliyor musun? Seni sen yapan özelliklere âşık olup sonra senden o özellikleri almaya kalkıyorlar.

4. Bazı insanlar aile kurmayı öğrenirler. Yani buna değer verirler. Bazıları ise başka bir takım şeylere, değer verirler. Onlara değer verirken niye değer verdiğini düşünmez, toplum için erimiş olan birey. Toplum koleje girmeyi bir değer olarak sunduğu için artık o kişiliğini yok sayma halidir. Koleje girmek için yarışır, üniversiteye girmek için yarışır, iyi bir işe girmek için yarışır, güzel bir kadınla evlenmek için yarışır. Devamlı bir yarış ve kazanma zorunluluğu…

5. Yol zamanın bir fonksiyonu değildir. Hız , yolun zamana bölünmüş halidir. İvme ve sürtünme katsayısı bizi ilgilendirmez. Yolda olmak bir hıza sahip olmayı gerektirir. Aksi durum, yolda durmaktır. Durmak, sıkıcıdır…

6. İnsanın ruhu vücudunun en bitkin parçası. Ne zaman öleceğimizi bilmediğimiz için hayat sonu olmayan bir yolmuş gibi geliyor bize.

7. Yine sabah olacak, yine yeni bir gün başlayacak ve ben yine öleceğim.

8. Bazen susarsın. Hiç olmadığı kadar çok susarsın, o kadar çok konuşan insana inat, ufak bir tebessümdür konuştuğun. Gülmek değildir, acının dudaklar da bulduğu şekildir. Evet bazen susarsın çünkü farkındasındır.

9. Aslında kazanmak nedir ki? En büyük zaferi kazandığında bir Antonious olduğunu düşün; Paris’e geldiğini ve o takın altında olduğunu ve bütün insanların senin altında olduğunu düşün ve gücün en üstünde olduğunu… Yalnız kaldığın o anda “ne oldu be, şimdi ne olacak?” diyorsan kaybedensin sen, kaybetmişsin. Yani o anda en büyük zaferin içinde kaybetmişsin.

10. İnsan hiçbir zaman karar vererek aşık olmaz. Sadece bir bakar, olmuş…