Zülfü Livaneli’nin Huzursuzluk Adlı Eserinden Altı Çizilmesi Gereken 16 Alıntı

Yazar Zülfü Livaneli’nin Huzursuzluk adlı eseri okurlarla buluştu.

İstanbul’un kargaşası içinde sıradan bir yaşam süren İbrahim, çocukluk arkadaşı Hüseyin’in ölüm haberi üzerine doğduğu kadim kent Mardin’e gider. Onun, önce sevdaya sonra ölüme yazılmış, Mardin’de başlayıp Amerika’da sona ermiş hayatını araştırmaya koyulur. Böylece âdeta bir girdabın içine çekilir, tutkuyla ve hırsla gizemli bir kadının peşine düşer.

Mardinli Hüseyin ile IŞİD zulmünü misliyle yaşamış Ezidi kızı Meleknaz’ın ve kelamın çocuklarının hikâyesi… Livaneli okuru, sevda ile acının iç içe geçtiği bir Ortadoğu gerçeğiyle buluşturuyor.

İşte Livaneli’nin çok satan kitaplar listesinde yerini alan Huzursuzluk adlı eserinden altı çizilmesi gereken alıntılar:

1. Sayfa 17

“Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın anne!”

2. Sayfa 27

“Eski bir Arap şiiri geliyor aklıma; Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.”

3. Sayfa 46

“Bütün Ortadoğu’nun adeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadında sarhoş olur.”

4. Sayfa 61

“..bazı acıları ölüm bile unutturamıyor, bazı davranışlar ölümden sonra bile bağışlanmıyor diye düşünüyorum.”

5. Sayfa 65

“..biz, bu ülkenin okuryazarları, boşluğa düşen bir trapezci gibiydik. Doğu askısını bırakmış, Batı askısını da yakalayamadan aşağı düşmüştük.”

6. Sayfa 76

“Sanılanın tersine, erkekler romantizmin kadife yastığına daha çok yaslanma gereksinimi içindeler artık.”

7. Sayfa 81

“Sanki varoluşumuz, yaşamımız birtakım anlamsız, saçmasapan rastlantılara bağlı değil de daha derin ve kavrayamadığımız bir anlamı varmış gibi duyumsarız ve itiraf etmesek bile herkesin hoşuna gider.”

8. Sayfa 84

“Doğu’nun bilginleri Batı gibi kitapla değil, sözle, şiirle, menkıbeyle, meselle konuşur.”

9. Sayfa 85

“Her insanın içinde iyi ve kötü, yan yana durur. Hangisini beslersen o galip gelir.”

10. Sayfa 98

“Bizim türümüzün bu dünyada yaşamaya, hem birbirini hem dünyayı yok etmeye hakkı yok, hepimizin içinde korkunç bir canavar yaşadığı yadsınamaz bir gerçek diye düşündüm.”

11. Sayfa 99

“..zaten hayatta normal olan huzursuzluk durumudur, huzur ise çok ender yakalanan geçici anlardır olsa olsa.”

12. Sayfa 111

“İnsanları pençesine almış, çöl hecirleri gibi hepimizin ağzını kan içinde bırakan “harese”den kurtulmak için yazıyorum ve zaman zaman kendimi şu sözü tekrarlarken yakalıyorum: ‘Ben bir insandım!'”

13. Sayfa 135

“Uyumadan önce aklıma Nazım’dan iki dize düşüyordu hep; Şarktan geliyorum/Şarkın isyanını haykıraraktan geliyorum.”

14. Sayfa 139

“Merhamet zulmün merhemi olamaz.”

15. Sayfa 143

“Belki de her şeyini yitiren bir insanın son sığınağı insan onurudur, elinde kalan tek şey budur, diye düşünüyorum.”

16. Sayfa 149

“Merhamet keskin bir kılıç; merhamet gösterenin kabzasından tuttuğu ama karşı tarafı yaralayan bir kılıç.”